بسم الرب الحسین علیه السلام
از اسفندماه گذشته که توفیق وسعادت نصیبمان شد و قدم به سرزمینهای مقدس وملکوتی جنوب گذاشتیم،دریچه های جدیدی از زندگی برویمان گشوده شد،انگار شهدا در قهقه مستانه شان ما را هم به مهمانی برده اند.......
بعد از آن، چند سفر آسمانی دیگر هم برنامه ریزی شد ولی بدلایل گونا گون قسمت ما نشد وما در خمار محرومیت از آنها ....
امروز ظهر آشنایی مهربان به ما اطلاع داد که دوستان ستاد راهیان نور در تدارک سفری به سرزمینهای غرب هستند و ما به شدت آرزومند سفر شدیم....یکی ،دو مشکل اساسی برای راهی شدن داریم ...من هر کاری بلدم،انجام میدهم تا شهدا عنایت وگوشه چشمی به ما داشته باشند ولی چون من روسیاه دستم از ذخیره های معنوی خالی است دست به دامان همه برادران وخواهران ایمانی شدم تا در این ساعات مقدس ایام شعبان دست دعا بردارند تا این حقیر را راهی این سفر معنوی کنند...که حضرت حافظ دراین خصوص راهنمایی نمودندکه:
مطلب طاعـــــت و پیمان و صلاح از من مسـت که به پیمانه کشی شهره شدم روز الست
من همان دم که وضو ساختم از چشمه عشق چار تکبیر زدم یکسره بر هــرچه که هست
می بده تا دهــمــــــت آگــــهی از سر قــــضا که به روی که شدم عاشق وازبوی که مست
کمــــر کوه کــم است ازکــمـــر مـــور این جــــا ناامیـــد از در رحــمت مشو ای باده پرســت
بجز آن نرگس مستانه که چشمش مرســــاد زیر این طارم فیروزه کسی خوش ننشست
جان فدای دهــــنــــش باد کــــه در باغ نــظر چمن آرای جهان خوشتر از این غنچه نبست
حافــــظ از دولت عــشــق تو سلیمانی شد یعنی ازوصل تواش نیست بجز بـاد به دست
یا علی مدد...........
